Als fotograaf verken ik menselijke emoties, met een specifieke focus op de onuitwisbare impact van de dood, vooral na de zelfmoord van mijn geliefde. In mijn werk probeer ik de pijnlijke realiteit van het achterblijven weer te geven. 

Mijn werk gaat over het gevoel van een wereld die doorgaat, terwijl het persoonlijke leven stilstaat. Hebben de overledenen nog steeds een aanwezigheid in onze wereld, kijken ze nog met ons mee vanuit een andere dimensie of wil je hun afwezigheid ontkennen? 

​

Mijn werk is een eerbetoon aan de kracht van de menselijke geest om te overleven ondanks het diepste verdriet. Maar het is ook een uitnodiging voor de kijker om verbinding te maken met de thema’s verlies en rouw. Met mijn boek wil ik een ode brengen aan de liefde die blijft bestaan, zelfs te midden van de donkerste stormen van het leven.

​

Ester Afman​

​​